Η φωτογραφία δεν είναι παρά ένα “κομμάτι” χώρου και χρόνου που κάποιος φωτογράφος ήθελε να εγκλωβίσει στις τέσσερις γωνίες του κάδρου. Το γιατί, μόνο ο ίδιος το γνωρίζει. Πίσω από κάθε απλή καταγραφή ίσως να υπάρχει και μία ιστορία. Συνήθως, ιστορία ανθρώπων. Και όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχουν και συναισθήματα. Χαράς και λύπης.
Η τραγωδία για τον φωτογράφο είναι πως ποτέ δεν θα μάθει ακριβώς τα συναισθήματα των θεατών του. Ή τουλάχιστον όχι όλων των θεατών του. Κι αυτές όλες οι διαφορετικές εκδοχές του κόσμου που ο φωτογράφος έδωσε στον κάθε θεατή, αυτές για τις οποίες πάντα θα έχει άγνοια είναι το κίνητρό του να συνεχίζει μία καταγραφή, χωρίς σκοπό.
Πάντα οι τραγωδίες κάτι καινούργιο θα γεννήσουν. Είναι κι αυτό ένα μυστήριο, υποσύνολο του μυστηρίου της ζωής…
Μεσολόγγι Μάρτιος 2022
